ภาษาเบสิกและความหมายของภาษาเบสิก

ภาษาเบสิก

ความหมายของภาษาเบสิกคือ
ภาษาเบสิก (BASIC programming language) เป็นภาษาระดับสูง (high level language) ภาษาหนึ่งใช้ในการเขียนโปรแกรม ภาษาเบสิกนี้เขียนง่าย ๆ และยังได้รับความนิยมมาจนถึงทุกวันนี้ เบสิกออกแบบมาให้ใช้กับคอมพิวเตอร์ตามบ้าน และเหมาะกับผู้เริ่มต้นเรียน คำว่า BASIC นั้นย่อมาจาก Beginner's All-purpose Symbolic Instruction Code แปลได้ว่า รหัสคำสั่งที่เป็นสัญลักษณ์เอนกประสงค์สำหรับผู้เริ่มต้นใช้คอมพิวเตอร์ เมื่อเริ่มนำออกใช้ใหม่ ๆ ภาษานี้มีข้อจำกัดมาก ในปัจจุบันแม้จะมีการพัฒนาภาษานี้ไปไกลแล้ว แต่นักทำโปรแกรมทั่วไปมักจะดูถูกว่า เป็นภาษาสำหรับผู้เริ่มต้น และไม่นิยมนำมาใช้ในการเขียนโปรแกรมใหญ่ ๆ ข้อดีของภาษานี้ก็คือ จะทราบที่ผิดและแก้ไขได้ทันที

ชื่อภาษาเบสิก หรือ BASIC ย่อมาจาก Beginner's Allpurpose Symbolic Instruction Code ต้องเขียนด้วยตัวพิมพ์ใหญ่เสมอ
บริษัทไมโครซอฟท์ได้นำภาษาเบสิกมาปรับปรุงให้ทันสมัย และพัฒนาเครื่องมือพัฒนาโปรแกรม Visual Basic ทำให้เบสิกได้รับความนิยมในการพัฒนาโปรแกรมยุคใหม่ รุ่นล่าสุดของวิชวลเบสิกเรียกว่า VB.NET

 

ประวัติความเป็นมาของภาษาเบสิก

ภาษาเบสิกได้พัฒนาขึ้นมาโดยศาสตราจารย์จอห์น เคเมนี (John Kemeny) และศาสตราจารย์โทมัส  ครูสซ์ (Thomas Kurtz) แห่งมหาวิทยาลัยดารห์เมาท์ (Dartmounth College) แห่งสหรัฐอเมริกา โดยการที่จะสั่งให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทำงานได้ตามที่เราต้องการ โดยการใช้โปรแกรมภาษาระดับสูงอย่างภาษาเบสิกในการสั่งเราเรียกว่าการเขียนโปรแกรม ในความหมายของการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์หมายถึง การเขียนคำสั่งตั้งแต่ 1 คำสั่งขึ้นไป

เพื่อให้คอมพิวเตอร์ทำงานอย่างที่ต้องการ เนื่องจากคอมพิวเตอร์สามารถรับรู้คำสั่งได้ค่อนข้างจำกัด

 ดังนั้นการเขียนคำสั่งแต่ละคำสั่งต้องอยู่ในรูปแบบ และเป็นไปตามหลักไวยากรณ์

 ในกลางปี ค.ศ. 1964 ภาษาเบสิกใช้ได้กับคอมพิวเตอร์ขนาดเล็กถึงขนาดใหญ่ มีการพัฒนาจนทำให้มีภาษาเบสิกต่าง ๆ กัน เช่น Turbo Basic Power Basic QBasic และ Visual Basic เป็นต้น